Δέηση
Γι' αυτά που αγάπησα ένα απόγευμα
και δεν με άφησες να κρατήσω
σκυφτά και αμίλητα, δέομαι•
ν' ανθίζουν στη μνήμη μου
σαν λευκά αέρινα κύματα στοργής στο ακρογιάλι
παρότι άδειες οι φλέβες
γυροφέρνουν στο θυμό.
και δεν με άφησες να κρατήσω
σκυφτά και αμίλητα, δέομαι•
ν' ανθίζουν στη μνήμη μου
σαν λευκά αέρινα κύματα στοργής στο ακρογιάλι
παρότι άδειες οι φλέβες
γυροφέρνουν στο θυμό.
Μαρία Βλάχου
Με λίγες λέξεις, απόσταγμα ψυχής, το στομάχι μου δέθηκε κόμπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυχνά, λίγες μόνο λέξεις είναι ικανές ν` αποτυπώνουν τις μεγαλύτερες αλήθειες!
Διαγραφή