Αμετανόητη

Αμετανόητη

Εξομολογήσου στη φωνή σου

την προθυμία της αλήθειας σου

- στέκεσαι, ακόμη, εδώ -

καρφωμένη στην αναμονή

εξοικειωμένη με τη δίνη·

ο χρόνος, να ξέρεις,

δεν συγχωρεί τους άτολμους,

μόνο τους αμετανόητους.

Μαρία Βλάχου

(Εικόνα αλιευμένη από το διαδίκτυο)

Προσφορά

Προσφορά

Από μέρες δισταγμού

ξεγλιστρώντας

σου προσφέρθηκα

χωρίς ανταλλάγματα·

- απλά συμβαίνει η αγάπη -

έκτοτε γυμνή πάνω στους ώμους σου

ξαποσταίνω να σε κοιτώ

με όλα μου τα μάτια

και μια πανσέληνο ματωμένη

καρφωμένη στα μαλλιά.

Μαρία Βλάχου

(εικόνα αλιευμένη από το διαδίκτυο)

Άηχες λέξεις

Άηχες λέξεις

Μια μακρόσυρτη σιωπή ακούω
και με σιωπή

στη μέρα αποκρίνομαι
κι αυτή

-δεν μπορείς να δεις-
αχόρταγα ρουφά τη λύπη της.
Άηχες λέξεις μου απέμειναν
κι αυτές ατόφιες καρφωμένες κηλίδες
να στάζουν σε μια στιγμή ολέθρου
χωρίς να μου ανήκουν.

Μαρία Βλάχου

Αναβλύζει καλοκαίρι

Αναβλύζει καλοκαίρι

Σιωπή τη σιωπή
ανεβαίνω ως τον πόνο•
στο πέρας της ημέρας
η μνήμη επιμένει
να σφηνώνεται στα μάτια μου•
στην ίδια θάλασσα τεμαχίζω γδαρμένα ξύλα
κοιτάζοντας με μάτια ίδια τον αβασίλευτο τόπο
και κάπως έτσι, πριν σκορπίσω,
σε καλωσορίζω γνώριμα
για να σε αγαπήσω πάλι
σαν αναβλύζει καλοκαίρι.

Μαρία Βλάχου

Βεβαιότητα

Βεβαιότητα

Ο καιρός επέρασε·

πρώτη φορά, βέβαιη,

- απρόθυμα βέβαιη -

πώς δεν θα έρθεις

να σε γραπώσω με βεβαιότητα από το μπράτσο

εκθειάζοντας το βλέμμα στο βλέμμα

επιδέξια βαδίσματα

πέλματα που ξεμακραίνουν.

Μαρία Βλάχου



Ημέρες πλήρεις

Ημέρες πλήρεις

Σανίδες που τρίζουν
ξεχαρβαλωμένα ξύλα,
σίδηρος παραδομένος στην οξείδωση,
ένα παγκάκι σημαδεμένο από μια ιστορία
άδειο, έρημο και άδειο,
μετρά ημέρες λειψές
σπαταλημένες

στην παράφραση επιφωνημάτων πάθους
-αδιαφανή συναισθήματα-
έρπουν καταμεσής της άμμου•
κάποτε οι λέξεις εκεί
έμοιαζαν να έχουν ανυπολόγιστη αξία.
Δε μου αρέσει ο λειψός ήχος,
η γνώση ότι κάποτε όλα τελειώνουν•
κάθομαι στο παγκάκι ώρες ακίνητη,
παραμερίζω τα σκυθρωπά σύννεφα
τείνοντας τα χέρια υπό μορφή ικεσίας,
δως μου ημέρες πλήρεις.

Μαρία Βλάχου

Δέηση

Δέηση

Γι' αυτά που αγάπησα ένα απόγευμα
και δεν με άφησες να κρατήσω
σκυφτά και αμίλητα, δέομαι•
ν' ανθίζουν στη μνήμη μου
σαν λευκά αέρινα κύματα στοργής στο ακρογιάλι
παρότι άδειες οι φλέβες
γυροφέρνουν στο θυμό.

Μαρία Βλάχου

Κρότος

Κρότος

Για το λίγο που έλαβες

 στο πολύ που ξόδεψες

 οι μέρες τυλίχτηκαν βροντερά

σε επώδυνο κρότο.

   Μαρία Βλάχου

Καλημέρα

Καλημέρα

Για όσα κρύβονται στη σιωπή
ανάμεσα σε άσκοπους ψιθύρους
και μυστικές εξομολογήσεις
-μα θα 'πρεπε να ειπώνονται-
χρωστώ μια καλημέρα.

Μ.Β.

Αναγωγή λέξεων

Αναγωγή λέξεων

Τείνει να  εκλείψει η ευωδιά

της κάθε δικής σου ανάμνησης

σάμπως να ήταν μικρής διαρκείας·

το βλέμμα μου γλιστρά καταγής

- μεγαλόφωνα σωπαίνω -

ο φόβος μου αναγωγή των λέξεων

"οι άνθρωποι πεθαίνουν".

Μαρία Βλάχου



Ίχνη τέρψης

Ίχνη τέρψης

Απρόσμενοι έρωτες,
σε απρόσμενα βίαιο τέλος·
άγριος θρίαμβος, αβέβαιος,
ίχνη τέρψης που κατρακυλούν
στις παλλόμενα διογκωμένες φλέβες
ως ψήγματα ήττας
καθώς η φωτιά ύπουλα γλείφει
το εύτηκτο μέταλλο.
Τόση ορμή στο πρόσκαιρο,
στο γνώριμα άγνωστο,
ολότελα ξοδεμένη!

Μ.Β.

Έρωτος διεκδίκηση

Έρωτος διεκδίκηση

Θα σε διεκδικήσω άνευ όρων·

θα σου δώσω

αστείρευτα χαμόγελα ομορφιάς

άσπονδους αναστεναγμούς πάθους

το απρόσμενο ψέμα της αλήθειας·

θα πάρω ό,τι θέλω

και θα φύγω.

Όμως, μετά μην πεις

πως δεν έζησες τον έρωτα!

                                     

Μαρία Βλάχου

(Εικόνα αλιευμένη από το διαδίκτυο)

Χωρίς καμουφλάζ

Χωρίς καμουφλάζ

Θύμιζες κάτι
από πεταλούδες που χορεύουν
τριγύρω από του άνθους το νέκταρ,
εύοσμα πέταλα λάμψης στον αέρα
έρωτος κρότος συθέμελος,
ευφρόσυνες στιγμές.
Μόλις σε άγγιξα
σάστισα•
η μέρα άρχισε ν' ανασαίνει
χωρίς καμουφλάζ.
Ψηλαφίζοντας μια φλέβα γύρης
ενώσαμε ευτυχίες
σε συλλαβισμούς στοργής.

Μ.Β.

Ηττημένη

Ηττημένη

 Όχι,
δε μου είναι ταιριαστό
να δίνω φωνή σε άηχες λέξεις,
σε θυμωμένα οράματα εικόνα...
να σπαταλώ ακόμη μια μέρα
σε αίνιγμα αναπάντητο•
φύγε,
σε αποδιώχνω,
ηττημένη ολοσδιόλου
από τη σιωπή των πραγμάτων.

Μ.Β.